Marco & Marjolein in Suriname

De tijd vliegt als je lekker bezig bent.

In april zijn we twee weken in Nederland geweest omdat Marjoleins vader 90 jaar werd. Wij vinden het heel bijzonder om hem nog steeds bij ons te hebben en dat we dit met de directe familie hebben kunnen vieren. We hebben genoten van de tijd die we met hem en verdere familie hebben kunnen doorbrengen.

Marco mocht 19 april samen met een Nederlandse zendeling die al jaren in India werkt, een inleiding geven voor Missie Nederland over Trends in Zending en wat dit zou kunnen betekenen voor Nederlandse zendingsorganisaties. Het was een waardevolle ochtend.

Bijzonder detail was dat Marjolein de naam van deze zendeling herkende uit haar tienertijd. In de auto op weg naar Driebergen kwam het gesprek hierop. Hij vroeg of Marjoleins vader in een jappenkamp had gezeten, dan had hij het juiste gezin voor zich. Dat is inderdaad het geval. Dit gaf hem de gelegenheid om iets uit zijn jeugd te delen, wat Marjolein op zijn verzoek met haar vader deelde. Zo was de kring weer rond. Bijzonder hoe je elkaar op verschillende lagen kunt ontmoeten!

Lima ligt aan een hoge kust van de Stille Oceaan

Drukke stad met hel veel verkeer

Als je al in Nederland bent is Amsterdam een mooie springplank naar Peru. In 12 uur tijd ben je met een directe vlucht in Lima. Vanuit Paramaribo gaat dit via verschillende tussenstops en dat maakt het omslachtiger en vaak ook nog duurder. Dit keer zijn we 5 weken op verschillende plekken in Peru.

Opvallend veel groen tussen de gebouwen

Vorige week hebben we een team training gehad voor de werkers van World Team onder de 200.000 Chinezen in Lima. Dit was een goede, intensieve week omdat we werken met een multi cultureel team. Zoals we telkens weer merken heeft de onderlinge communicatie dan extra aandacht nodig. Elkaars cultuur leren kennen kost tijd. Daarom zijn we erg blij dat we volgende week weer een aantal ontmoetingen hebben om verder te bouwen aan de relaties binnen de groep en aan hun visie voor hun werk.Afgelopen zondag werd binnen de Chinese vereniging in Lima alvast Moederdag gevierd. Als enige niet-chinezen mochten we daarbij aanwezig zijn. Een heel spektakel compleet met leeuwendans en heel veel cadeaus die via een tombola werden uitgedeeld.Deze week zijn we voor Foundations for Farming in Pucallpa, een stad met zo’n 350.000 inwoners. We geven de training in een rehabilitatie centrum voor ex-verslaafden. Er worden nu zo’n 100 jongens/mannen en 20 meisjes/vrouwen opgevangen. De oprichter van dit werk is zelf dakloos en verslaafd geweest, maar gered door God. Ons hart brak toen we een aantal jongens en meisjes in de leeftijd van onze kleinkinderen zagen! Wat een andere wereld. Ons hart vloeit over van dankbaarheid als we zien welke mogelijkheden onze (klein)kinderen hebben. Daarnaast is het zo’n voorrecht om Gods boodschap van hoop ook heel praktisch met een landbouwmethode hier te kunnen delen.

Aankomst in Apetina. Kano vol bagage

“Jullie zijn er weer. Wat fijn”

“We dachten dat jullie weer naar jullie eigen land waren gegaan.”

Hebben jullie spullen meegebracht?

“Hebben jullie, beltegoed, zeep, tandpasta, batterijen, leesbrillen en meer meegenomen?”

Zomaar een aantal begroetingen toen bij ons huis de luiken open gingen. Voor ons was het heerlijk om na een jaar weer in Apetina te landen. De schoonmaak van het huis ging sneller dan gedacht. Heel fijn.

Ontmoeting met MAF crew en Tom Schoen

Onderweg naar Apetina

Eindelijk regen

Door de komst van de MAF crew die vier man sterk een nachtje bleven slapen, een dag nadat wij in Apetina aangekomen waren, moesten we ook wel even vaart achter de schoonmaak zetten. Ze brachten veel gezelligheid en voor ons was het fijn om een keer naar hen gastvrij te kunnen zijn. Komende woensdag krijgen we zelfs 6 MAF-ers op bezoek.

Studenten in Weejo hard aan het studeren in de bijbelschool

Ze zijn dan halverwege de twee dagen shuttelen om de bijbelschool studenten naar hun dorpen terug te vliegen. Deze keer zijn we beter voorbereid. We hebben gisteren alvast cassave patat voorgebakken. Er liggen een aantal stukken vlees en vis in de vriezer, dus een lekkere maaltijd moet nu zo geregeld kunnen worden.

Kralen, kralen en … nog veel meer kralen

Over de vriezer gesproken. De dorpsgenerator is al sinds vorig jaar november stuk. Zolang zit het hele dorp al zonder stroom. Wij zijn extra dankbaar dat ons zonnesysteem het nog steeds goed doet en ons van stroom voorziet. Inmiddels draait dat, met de nodige vernieuwingen, ook alweer 12 jaar.

kralen

kleding, geen verkoop. Ieder mocht twee stuks meenemen

Er is al maanden te weinig regen gevallen. Dit betekent dat de cassave, het hoofdvoedsel van de Wajana, niet goed groeit. Veel mensen hebben, naast de vis en het vlees dat ze vangen, weinig te eten. Dit betekent ook dat er minder cassave is om drank van te maken… voor ons gevoel een positieve ontwikkeling, veroorzaakt door een nare omstandigheid.

Zondagmorgen in de kerk

De kinderen komen ’s middags spelen met de Duplo. Heel veel helikopters worden gefabriceerd

Vorige week zaterdag kwam een hele groep van de overheid op bezoek om de namen te registeren van de kinderen, voor de kinderbijslag, van de ouderen, voor hun AOV uitkering en van de mensen met een beperking voor hun uitkering. Ze logeerden bij onze buren, dus we konden meegenieten van alle gezelligheid. Deze registratie begon zondagmorgen dus we zagen maar weinig mensen in de kerk.

Deze week zijn ze ’s middags begonnen met oefenen voor de Paasconferentie. Alle liederen klinken door het dorp. De meisjes en vrouwen dansen wat af, zodat het volgende week mooi synchroon zal zijn.

Goede vrijdag vliegt een MAF gezin onze kant uit om hier met ons en het dorp Pasen te vieren. Tweede Paasdag vliegen we dan met elkaar weer naar de stad.

Donderdag 1 februari vlogen we terug naar de stad. Een weekje eerder dan de planning, maar een vulling in een kies van Marjolein gooide roet in het eten. Gelukkig konden we 2 februari al bij de tandarts terecht en kon er een nieuwe vulling aangebracht worden. Voor de Wajana die we erover spraken, was de oplossing heel helder: de kies zou getrokken moeten worden. Dit laat weer zien dat de mensen diep in het binnenland alleen naar de tandarts gaan, als de tand of kies niet meer te redden is. Als er al een tandarts is, anders trekt de GZA (gezondheidsassistent) van de kliniek de verrotte tand of kies. Jullie begrijpen dat Marjolein extra dankbaar is voor een goede tandarts in Paramaribo.

De weken in Lawa waren weer gevuld met allerlei evenementen. We konden bij Anneke meegenieten van het jeugdwerk: de Bijbelstudie in de kerk op woensdagavond en de spelletjesavond op vrijdagavond. Heel leuk om dit mee te kunnen maken!

Met de oudsten hebben we weer een aantal vergaderingen bij ons gehad. We zijn dankbaar voor de ontwikkelingen die we van hen horen. We hebben hen gevraagd om na te denken over de toekomst van hun uitreiken naar de First Nations in Canada. Weer zo’n planningsvraag waar zij over het algemeen niet mee bezig zijn. We zijn benieuwd of we later dit jaar een antwoord van ze krijgen.

Tijdens een inspectieronde rondom het huis ontdekte Marco dat één van de palen waarop de zonnepanelen rusten verrot was. Gelukkig hadden we nog een lange plank op voorraad liggen en die hebben we er samen op gezet. Dan ben je weer blij dat je jaren geleden geïnvesteerd hebt in een goede ladder. Daar hadden we weer mooi profijt van.

De vergadering van oudsten uit alle dorpen langs de Lawa rivier was een goede ontmoeting. Tot het moment dat we de oudsten naar de kerk zagen lopen, hadden we geen idee hoe laat de vergadering zou beginnen. Aangezien we tegenover de kerk wonen is dat geen probleem, we zien ze wel komen. Het schema voor de vergaderingen en de vieringen van de christelijke feestdagen is weer ingevuld. Verder gaat men in drie dorpen verder bouwen aan het kerkgebouw. Mooi om te zien dat ze daar samen voor sparen en ook samen aan bouwen.

De komende vergadering van 17 februari a.s. staan er een aantal forse onderwerpen op de agenda: hoe werken we aan de onderlinge eenheid van de verschillende gemeenten. We begrijpen dat er tussen een aantal oudsten en het bestuur spanning is en verschil van inzicht over de structuur van de verschillende gemeenten. Daarnaast staat de ontwikkeling van het jeugdwerk op het programma. Ook dit is best een ‘spannend’ onderwerp omdat jeugdwerk een nieuwe loot aan de gemeenteboom is. De Wajana kenden geen jeugd, je was kind en daarna was je getrouwd. Met (vervolg) onderwijs kwam ook in dit aspect de wijde wereld binnen doordat jongeren langer naar school gaan, nog niet willen trouwen en nadenken over onderwerpen waar hun ouders nooit aan gedacht hebben. Nu moeten de oudsten van de gemeenten samen nadenken hoe jeugdwerk er in hun cultuur uit gaat zien en wie daarin door de jeugdwerker in getraind willen worden.

Begin deze week konden we de vertaling van het laatste interview van de Wajana, opgenomen door de videograaf van World Team in augustus 2022, naar hem sturen. We hebben de afgelopen weken samen met de Wajana aan de tekst van de interviews gewerkt, dat was nog een hele kluif. Soms moesten we een aantal keer luisteren wat er precies gezegd werd. Nu wachten we op het eindresultaat. Uiteraard zijn we daar allemaal benieuwd naar.

Alweer een week zijn we in Lawa. Wat is het fijn om de vertrouwde gezichten te zien en de verhalen van de mensen te horen. De eerste zondag van het jaar was Marco gelijk aan de beurt voor de verkondiging in de kerk. Ook werd weer gevraagd om de nodige roosters in onze computer te willen maken voor de preekbeurten, het schoonmaken van de kerk enz., zo merkten we weer dat ‘Foundations are forever’.

Vandaag is een team oudsten uit het Trio dorp Kwamala teruggekomen. Zij waren daar om de gemeenteleiding tijdens de voorbereidingen voor Kerst en Oud- en Nieuw te ondersteunen. We zijn benieuwd naar hun verhalen. Het is voor hen een hele onderneming: eerst met het vliegtuig naar Paramaribo, daar een aantal nachten overnachten en boodschappen doen. Dan het vliegtuig naar Kwamala pakken. Na 3 weken of een maand speelt de hele reis zich in omgekeerde volgorde af. Ook de kosten voor zo’n reis zijn behoorlijk groot. We nemen ons petje voor hen af, zoals ze dat onderling regelen.

Marjolein kwam vorige week met een zeer pijnlijke rug aan, maar een aantal dagen rust in de hangmat en paracetamol heeft haar goed gedaan. Daardoor kon ze afgelopen donderdag gelukkig de bijbelstudie voor de vrouwen geven. Heerlijk om te merken dat het Wajana moeiteloos weer tevoorschijn komt.

Ook volgende week mag ze weer een studie geven voor de vrouwen. Daar wordt nog wel over gesproken want Marjolein wil graag luisteren naar de studies die de Wajana vrouwen geven… Daarna komen twee vrouwen vragen of Marjolein ze wil trainen om ook Gods woord te brengen. Daar begint ze komende maandag mee. Dit zijn momenten waar je heel blij van wordt!

Er is ook al een bestuursvergadering geweest met de oudsten van Lawa. Zaterdag 20 januari zal er een rivierbrede oudstenvergadering zijn om de plannen voor 2024 met elkaar te bespreken. Het gaat daarin om een planning voor de gemeentebrede vieringen en het budget dat ieder dorp daaraan bijdraagt. Hierin zien we een geweldig verschil met tien jaar geleden.

Ook zal er gesproken worden wie de nieuwe studenten van de Bijbelschool in het binnenland gaan worden. We vinden het heel bijzonder dat zowel van de Trio als van de Wajana het stamhoofd naar de Bijbelschool gaat. Als alles volgens planning verloopt wordt de eerste module gegeven van 18 – 28 maart 2024.

Het is leuk om te zien dat Anneke Kempeneers, die nu in het zendingshuis op Lawa woont, heel wat vaardigheden onder de knie heeft. Tot verbazing van de Wajana maait zij het gras met de grasmaaier en bushcutter. Dat is hier toch echt mannenwerk. Nou Anneke staat haar mannetje!

Gisteravond hebben we met een aantal tienermeiden zitten loomen. Dat gaf heel wat gezellig gekwebbel. Aan het eind van de avond hebben we engels geoefend met elkaar. Dan is het toch wel lastig om een vraag te stellen of een antwoord te geven. Vandaag was online de English as Second Language les met de lerares uit Calgary. Het is daar momenteel -34 graden Celsius. Dat is gewoon niet voor te stellen, zo koud! Het blijft heel bijzonder dat Marilynne al twee jaar elke zaterdag een uur vrijmaakt om Ame en Susina en Ipomadi en Melissa les te geven.

Dit jaar vieren wij Kerst met onze jongste dochter en haar gezin in Paramaribo. Voor het eerst sinds jaren dat we niet in Lawa of Apetina samen met de Wajana de geboorte van Jezus vieren. Via Facebook zien we de nodige voorbereidingen plaatsvinden. Zo is een oudste uit Apetina met de boot afgezakt naar Albina, een plaats aan de kust, om Kerstinkopen te doen voor de gezamenlijke maaltijden tijdens Kerst. Wij hebben hem in Paramaribo kunnen helpen bij de aanschaf van een aantal van de boodschappen. Dit kost hem ongeveer een week aan reistijd. Even een ander perspectief op de lange rij voor de kassa 😉.

Met onze gezondheid gaat het goed. Ook dat is een bijzonder groot dankpunt. De kwetsbaarheid van Marjolein’s moeder blijft een gebedspunt. Gelukkig weten we haar en Marjolein’s vader geborgen in God’s liefdevolle handen.

Marjolein gaf de laatste tijd wel eens heel bijzondere antwoorden op een vraag van Marco. Gezien het feit dat haar vader en zijn zussen allemaal een gehoorapparaat dragen, reden voor een afspraak bij de KNO-arts. Afgelopen dinsdag kregen we te horen dat ze inderdaad te maken heeft met gehoorverlies. Aan haar de keuze of ze al wil beginnen met hoortoestellen of dat ze nog even wil wachten.

Tijdens onze tijd in Nederland was Marjolein tussen de bedrijven door, al begonnen met de vertaling van een aantal gedeelten van de interviews die in 2022 gemaakt zijn met de Wajana’s in Canada. Ze was 4/5 deel onderweg toen haar iPad stuk ging. Er is geprobeerd om de documenten nog uit de machine te halen. Dat is helaas niet gelukt. De komende weken hoopt ze toch alle gedeelten vertaald te hebben, zodat de videomaker verder kan met zijn werk. Gelukkig heeft Marco ook een iPad en daar maakt ze nu gebruik van.

Huis, tuin en keuken…

We zijn elke ochtend vroeg op en gaan dan eerst ruim een uur aan de slag om onkruid te verwijderen uit de kreek. Nu de grote droge tijd alweer afgelopen is en de regens het water weer aanvoeren, is dit een race tegen de klok om voor de kreek helemaal vol zal zijn al het gras en de dikke laag bladeren op de bodem uit te scheppen. De materialen liggen klaar voor het bouwen van een komposthoop en we gebruiken de blad laag om de tuin te bedekken/verhogen. Het zand in de kreek is afkomstig uit de tuin, dus zullen we dit in de toekomst wel vaker moeten doen. Ondertussen is dit gelijk een mooie work-out.

Hier zijn we pas kort geleden begonnen

Elke ochtend een uur werken levert steeds meer ‘schone’ grond op

Ook zijn we bezig geweest om de keukenkastjes verder in te richten. Hier en daar een plank om spullen op te kunnen zetten. De nieuwe deurtjes en lade kreeg nu eindelijk een laag lak. Ook de andere deuren komen aan de beurt. De keuken ziet er weer uit als nieuw.

De deurtjes in de menie zetten tegen aanvallen van houtluzen

De kastdeurtjes glimmen weer

Foundations for Farming Bijeenkomst Suriname

De afgelopen weken is hard gewerkt om alles klaar te maken voor het opzetten van een Service – en Training Centrum van Foundations for Farming op het terrein van stg Lob Makandra. We hebben via EO Metterdaad een bijdrage gekregen om dit project te kunnen financieren. Eerst werd de weg naar de ingang van het terrein aangelegd. Daarvoor moest een aantal duikers worden geplaatst in een afwateringskanaal. Daaroverheen werd de weg verder doorgetrokken naar de ingang van het terrein.

Hier zijn we bezig de proefvelden uit te meten

Daarna was het onderzoeken of de dam waarlangs we een rijpad aan wilden leggen voldoende stevig zou zijn om zonder al te veel investeringen een pad van te maken. Dat bleek gelukkig het geval. Gelijk nadat de machines hun werk hadden gedaan konden we zonder problemen met de auto over de dam rijden. Daarna werd het eerste deel van het terrein zodanig geschraapt dat overtollig regenwater naar één kant zou lopen.

De dam is mooi stevig

Deze week zijn de eerste proefvelden uitgezet. Die gaan we voorzien van een laag ‘mulch’ waarmee we bereiken dat er geen onkruid kan gaan groeien. Daarna gaan we de velden beplanten / inzaaien om de werking van de principes die we hier willen gaan trainen te laten zien.

Vrijdag 8 december stond in het teken van een bijzondere bijeenkomst op het terrein samen met ruim dertig belangstellenden. We hadden voorgangers van kerken uitgenodigd en een aantal vertegenwoordigers van verschillende ministeries. Ook de minister van Ruimtelijke Ordening was speciaal gekomen om te horen wat onze plannen zijn.

Jennifer geeft uitleg over hoe de relatie tussen FfF en Lob Makandra tot stand is gekomen

Mede uit de vele vragen die na een drietal presentaties werden gesteld bleek dat de belangstelling groot is. Van verschillende kanten kwam ook de vraag hoe snel we met onze trainingen van start kunnen gaan. De mensen zien het nut in van wat Foundations for Farming aan komt bieden en willen graag deelnemen aan de training die (nu nog) in het verschiet ligt.

Kerst

We willen jullie hartelijk bedanken dat jullie ook dit jaar in gebed, meeleven en financiële ondersteuning het werk bij de Wajana’s mede mogelijk hebben gemaakt.

We wensen jullie allemaal Gezegende Kerstdagen en een hoopvol 2024.

De koffers staan gepakt. De laatste boodschappen zijn gedaan, waaronder het seizoen lekkers én alvast een kerststol die in Suriname nog een maand de vriezer ingaat 😁.

We zijn heel dankbaar dat het zo goed met Marco gaat. De bloedverdunners hebben de stolsels opgelost en de steunkous moet voorkomen dat er weer stolsels komen. We hebben compressiekousen gekocht voor tijdens het vliegen. Ondanks het feit dat we al jaren regelmatig vliegen, was dat idee niet bij ons opgekomen en moesten we het begrip van compressiekousen van anderen horen. Je bent nooit te oud om te leren!

De afgelopen extra weken hebben we gebruikt om nog een paar keer bij Marjoleins ouders op bezoek te gaan, andere familie te zien, te genieten van de herfst (alhoewel de vele regenbuien wandelingen wel in de weg stonden) en onze zoon een paar keer te kunnen helpen met klussen.Zoveel regen als hier is gevallen de afgelopen maand, zo weinig is er maanden lang in het hele Amazone gebied gevallen. Er wordt daar al maanden om regen gebeden omdat de Wajana en Trio nu rivierwater moeten gebruiken om te drinken. We horen van (kinderen met) diarree- en overgeef- verschijnselen. Één van de oudsten van Apetina belde ons om voorbede te vragen voor zijn jongste zoon die erg ziek is vanwege bovenstaande verschijnselen. Afgelopen woensdag zijn ze met de MAF naar Paramaribo gevlogen, waar moeder en zoon nu in het ziekenhuis verblijven.

Onze dochter Elisabeth vertelde dat het vandaag regent in Paramaribo en we hopen dat dit ook in het binnenland het geval is.

Morgen, zaterdag 18 november, zitten we om 5.30 uur in de auto naar Schiphol. Als het goed is gaat ons vliegtuig om 8.45 uur de lucht in. We kijken ernaar uit om iedereen aan de andere kant van de oceaan weer te ontmoeten.

Er zijn dagen dat het lijkt of je hart niet groot genoeg is om alle blijdschap te kunnen bevatten. Afgelopen 8 oktober was voor ons zo’n dag. Onze kleinzoon Jayden liet zich dopen en Marco kreeg als opa de eer om dit te mogen doen. Voor ons opnieuw een teken van Gods trouw door de generaties heen.

Wat hebben we genoten van onze fundraisingsavond 13 oktober j.l.! We worden ook zelf elke keer weer bemoedigd als we vertellen wat God wereldwijd doet.
Ons thuisfront team bedacht een ludieke actie voor het toetje. Wij leven al jaren ‘uit de koffer’ en nu serveerden zij het toetje uit de koffer.

Elke keer genieten we van het feit dat we op verlof nog steeds contact kunnen hebben met de Wajana’s diep in het binnenland. We worden goed op de hoogte gehouden van belangrijke ontwikkelingen. Zo hoorden we 17 oktober van Johan uit Apetina dat de hoofdman van de Wajana’s op 85-jarige leeftijd overleden is. Nuwahe Aptuk laat een geweldige erfenis na aan zijn stam: een bijbel (alle 66 boeken) in hun eigen taal! Vanaf het begin van de vertaling is hij betrokken geweest als rechterhand van de vertaler, Ivan Schoen. Het is hun levenswerk. Wat een voorrecht dat we destijds bij de officiële uitreiking in Apetina aanwezig konden zijn!

“Het kan verkeren” zei Joost van den Vondel eeuwen geleden al. Dat beleefden wij afgelopen maandag toen ons leven opeens in het teken stond van huisartsbezoek, bloedprikken en longfoto laten maken in het ziekenhuis in Ede en nadat de uitslagen de arts bereikt hadden, een spoedbezoek aan de SEH in Ede een paar uur later. De uitkomst is dat Marco trombose in zijn linkerknieholte heeft en gelet op stevige benauwdheid bij inspanning, ook een longembolie. De behandeling is maandagavond direct ingezet met bloedverdunners. Ook kregen we te horen dat Marco nog minimaal 2 weken niet mag vliegen.

Inmiddels hebben we onze vlucht naar Paramaribo verzet naar 18 november.  We zijn enorm dankbaar voor deze snelle diagnose (we zaten toch wel een beetje in spanning voor iets aan het hart) en de adequate en prettige behandeling van artsen en verpleegkundigen.

In ons vorige blog schreven we dat we 26 augustus weer naar Suriname zouden reizen. Dat is inmiddels ruim 3 weken geleden.

Deze keer was het afscheid van onze (klein-) kinderen niet zo moeilijk. Het leek erop dat wij een maand met vakantie naar Suriname zouden gaan. Die vakantie is het niet geworden, want er was en is weer genoeg te doen: controles bij de dermatoloog en tandarts, bezoekjes aan familie en vrienden aan deze kant van de oceaan en de nodige online vergaderingen. Daarnaast hebben we de nodige uren in de tuin de strijd met het onkruid aangebonden. Hebben we een expert ingehuurd om een aantal dode bomen om te kappen, voordat er één bij een vliegende storm op ons dak of het dak van de buren zou vallen. Dit vonden we best spannend, maar de bomen werden de goede kant uitgetrokken en vielen precies goed. Daarnaast heeft Marco in huis drie keukenlades en een nieuw toilet geïnstalleerd.

Hoe doen we het zo dat er niets anders sneuvelt

In Suriname valt de grote vakantie van half augustus tot begin oktober. Met onze dochter en haar gezin zijn we een dagje naar Commewijne geweest. Samen kanoën op plantage Peperpot, wandelen naar de uitkijktoren, die helaas inmiddels qua hoogte al ingehaald is door een aantal woudreuzen, samen koffie drinken met een in Suriname gebakken, heerlijke, stroopwafel en daarna lekker saoto soep eten in Tamanredjo. We hebben genoten!

Kano tocht in Plantage Peperpot

Er zijn de nodige telefoontjes richting Nederland geweest om onze afspraken voor de maand oktober te regelen. We kijken er naar uit om velen van jullie in de komende weken te zien, hetzij bij jullie thuis, hetzij tijdens onze ontmoetingsavond vrijdag 13 oktober as. in De Grote Pekken 11 in Veenendaal.

passen en meten

Deze week hebben we in de buurt van Paramaribo weer een training voor Foundations for Farming op het terrein van Lob Makandra te Santopolder. Heel leuk weer om te kunnen doen.

Komend weekend passen we op de 7 honden van onze dochter zodat zij er met haar gezin een paar dagen tussenuit kan. Wij gebruiken die dagen om een aantal mensen in de stad te bezoeken.

Van een gekapte boom maakten we een rek voor de vuilniszak

Maandagochtend 25/9 hebben we nog een bezoek aan onze dermatoloog, die dan net na haar vakantie weer begint. Wij reizen daarna door naar het vliegveld om richting Nederland te vliegen.

Marco vliegt 29/9 door naar Singapore voor de jaarlijkse vergaderingen met de directeuren van World Team.

Vorige week donderdag bereikten Amepun en Susina veilig en wel hun dorp in Suriname na hun Canadareis van drie maanden.  Ze willen jullie allemaal bedanken voor jullie steun op zoveel manieren!

Natuurlijk waren er wat hobbels toen ze van Toronto naar Trinidad wilden vliegen en dan door naar Paramaribo. Het systeem zei dat er geen koffers geboekt waren voor de terugweg. Susina en Amepun waren zó blij met de hulp van hun gastgezin in Hamilton, die zorgden dat hun koffers mee terug konden naar Suriname.

Ze hadden een goede vlucht en een geweldige tussenstop in Trinidad, waar een plaatselijk zendelingenechtpaar hen rondleidde. Dit stel kon het verschil horen in het Engelse gesprek dat Amepun en Susina konden voeren. Ze hebben op zoveel manieren veel geleerd.

Wij hebben het heel bijzonder gevonden dat we via WhatsApp de afgelopen maanden met hen in contact konden blijven, terwijl wij aan de andere kant van de wereld rondreisden.

Het laatste gedeelte van onze reis was in Noord Thailand, Mae Hong Son. Samen met Dick en Johanna de Koning reden we in hun auto van Chiang Mai naar Mae Hong Son over een prachtige, maar bochtige weg. Gelukkig had Johanna tabletten tegen wagenziekte bij zich, anders was Marjolein zeker wagenziek geworden. Voordat we naar onze logeerplek zouden gaan, stopten we bij de boerderij van Bee en Kè. Zo konden we alvast kennismaken en afspraken maken voor de volgende dag.

Wat hebben we een bijzondere tijd gehad tijdens de training. De tolk is Boeddhiste, maar luisterde zeer geïnteresseerd naar de Bijbelse onderbouwing van de Foundations for Farming techniek. Voor Bee en Kè vielen de stukjes van de puzzel nu op hun plek.

Het was elke keer weer ontroerend om te horen hoe blij ze met deze training waren en te zien hoe enthousiast ze aan de slag gingen in de praktijk. Voor ons, Dick en Johanna en M&M, was het bijzonder om te bedenken dat toen vorig jaar september de plannen gemaakt werden voor deze training, Kè nog geen persoonlijke relatie met God had. Begin dit jaar is zijn leven radicaal veranderd en zijn hij en zijn vrouw echt een team geworden.

De boerderij van Bee en Kè ligt in de armste en meest achtergebleven provincie van Thailand. Bijzonder dat de training van FfF juist hier gegeven kon worden.

Met een dankbaar hart hebben we afgelopen woensdag afscheid genomen van Dick en Johanna, nadat we dinsdag j.l. de training hadden afgerond. Na een busreis met 1864 bochten hebben we in Chiang Mai overnacht. Donderdag zijn we naar Bangkok gevlogen en vrijdag 18 augustus van Bangkok naar Nederland.

De komende week zijn we nog in Nederland. Zaterdag de 26e hopen we naar Suriname te vertrekken.